มองชีวิต ผ่านญี่ปุ่น V
เริ่มเดินทางอีกครั้ง
หลังจากพักผ่อน
เที่ยวเล่น หนึ่งวันเต็มที่ ueno แล้ว
วันนี้ก็มีภารกิจที่ต้องทำต่อ คือการไป WOOF ที่จังหวัด Chiba
บอกตรงๆตื่นเต้นมาก และอยากทำมาก วันนี้วางแผนว่าจะออกจากที่พัก
ไม่เกินแปดโมงเช้า แต่ก็ปาไปแปดโมงกว่า นั่งรถไฟไปจังหวัด Chiba เมือง Sawara ใช้เวลาประมาณสองชั่วโมง
ถึงฟาร์มจริงๆประมาณเที่ยงกว่าๆ ที่จริงดูเรื่องการเดินทางมาอย่างดี
ว่าต้องขึ้นรถไปขบวนไหน กี่โมง แต่เอาเข้าจริงก็ตกรถไฟ ตอนนั้นคิดว่าคงต้องรออีกนาน
แต่ความจริงแล้วมันมีรถไฟมากมายหลายสายที่ไปถึง ลองดูปลายทางของรถไฟขบวนถัดไป
แล้วพบว่าก็ถึงเหมือนกัน ลองนั่นรถไฟขบวนนั้นดู
ลังเลอยู่นานเหมือนกันว่าจะนั่งขบวนนี้ดีไหม จะไปลงในที่ที่ไม่รู้จักหรือเปล่า
สุดท้ายก็ตัดสินใจนั่งขบวนนี้ไปอยู่ดี แล้วก็พบว่ามันก็ถึงเหมือนกันแฮะ
เริ่มเข้าใจรถไฟมากขึ้น ทำให้รู้ว่ามีรถไฟมากมายในญี่ปุ่นที่พาเราไปถึงที่หมายได้
ไม่จำเป็นต้องยึดตามแผนแบบจริงจัง
และหลังจากนั้นมาการนั่งรถไฟก็กลายเป็นเรื่องง่ายไปเลย แค่รู้ที่หมาย รู้สายรถไฟ
ก็ไปถึงได้แล้ว การตกรถไฟวันนี้ทำให้รู้ว่า “ ชีวิตเรามีทางเลือกมากมาย
อย่าไปจมกับทางเลือกเดิมๆที่มันตันไม่มีทางออก ลองมองหาทางเลือกใหม่ แล้วเดินหน้าต่อไป อย่างน้อยก็ได้ลอง
ได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆที่บางทีมันก็ทำให้เราได้รู้อะไรมากขึ้นกว่าเดิม ”
พอมาถึงเราก็โทรบอกลุงที่เป็น
host
ลุงก็ขับรถมารับที่หน้าสถานีรถไฟ Sawara ระหว่างทางลุงก็แนะนำเมืองเก่าที่นักท่องเที่ยวชอบมาเที่ยวให้ฟัง
และแนะนำสถานที่ต่างๆให้ฟังตลอดทาง แม้ว่าลุงไม่เคยมาเที่ยวที่ไทย
แต่ลุงก็รู้เรื่องเมืองไทยเยอะนะ woofer ที่พึ่งมา ก็มาจากเมืองไทยเหมือนกัน
คาดว่าลุงน่าจะคุ้ยเคยกับคนไทยเป็นอย่างดี ที่นี่เป็นฟาร์มเล็กๆ
ที่ล้อมรอบด้วยฟาร์มใหญ่ๆ ภาษาอังกฤษทั้งของเราและของลุงก็งูๆปลาๆ
รู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้าง แต่การสื่อสารกันก็ไม่ได้ติดขัดอะไรนะ
ยังคุยกันรู้เรื่อง ภาษาอังกฤษกลายเป็นเรื่องเล็กน้อยไปเลยสำหรับการใช้ชีวิตที่นี่
ความไม่เข้าใจเล็กๆน้อยๆ ไม่ได้มีปัญหากับการใช้ชีวิตเรียบง่ายที่นี่เลย
ภาพฟาร์มในวันที่อากาศดีๆ
ที่สุดของความสุขในวันนี้คืออาหารเย็น
วันนี้ได้กินปลาย่างแบบญี่ปุ่นแท้ๆ ที่ลุงทำให้ทาน แต่ความสุขมันยู่ตรงที่เราเห็นถึงความตั้งใจของลุง
ที่ทำให้ทาน อาหารวันนี้เป็นอาหารที่อร่อยกว่าทุกร้านในญี่ปุ่นที่เคยได้กินมาเลย
ความอร่อยมันอยู่ที่ความตั้งใจ และความใส่ใจของคนทำล้วนๆ เราสัมผัสได้ ลุงบอกไม่ต้องช่วยด้วยนะ
แค่ล้างจานก็พอ และหลังจากวันนั้นการล้างจานก็เป็นงานหลักของการอยู่ที่นี่
แต่เป็นงานที่มีความสุขมาก…
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น